Բարև:Ես հայ եմ,ու հպարտ եմ,որ ես հայ եմ: Իմ կարծիքով <<հայ>> որպես
հայ,հիմա շատ քիչ է:Ես չեմ հավատում,որ <<մաքուր հայը>> կկարողանա լսել
արևելյան մելիզմներով երաժշտություն,չեմ կարծում,որ կարող են պատերազմ սարքել,փոքր
բանից:Ամեն ինչ շատ անհասկանալի է…չգիտեմ:Երբ մայրիկիս հետ զրուցում եմ,մայրիկս էլ
է նույնը ասում,հիմա ես չգիտեմ:Երևի խոսեմ հիմա իմ կողքի հայերի մասին:
Ուզում եմ հիշել…Ուրեմն ամեն առավոտ,ես դուրս եմ գալիս տնից,և գնում կանգառ,որպիսզի
նստեմ դպրոցի երթուղայինը:Մեր կանգառի կողքը կա հացի փուռ…Այդ հացի փուռի դռան դիմաց
ամեն առավոտ մի կին ավել է անում:Չգիտեմ ես կարող եմ նրան քննադատել,բայց…Ամեն անգամ
երբ նա ավլում է(նամանավանդ հիմա միայն տերևներ են),ավլում է ուղիղ դեպի դուրս դեպի
մեզ…ես հասկանում եմ դա նրա գործն է,բայց նա ավլելուց առաջ նույնիսկ չի զգուշացնում:Նա
ավլում է դուրս բերելով բոլոր կեղտերը,հետո այդ կեղտերը ընկնում են փողոց,և մեր փողոցներն
են կեղտոտվում:Հիմա նրա ալարկոտության պատճառով,տուժում ենք մենք:Հիմա այդ կինը…հայ
է՞:Չեմ կարծում:Հիմա ես փորձում եմ այդ կնոջ և համեմատել ուրիշ հայ կնոջ,ամեն ինչ ուրիշ
է:Հիմա ես չեմ ուզում համեմատել մայրիկիս հետ,բայց հանգիստ կարող եմ համեմատել մեր
հարևանի հետ:Ու իրանք երկուսն էլ հայ ե՞ն:Հիմա ով է հայը…ես հայ եմ…Եվս մի հարցից նոր
հարց առաջացավ:Ինչպիսին պետք է լինի հայը…Ով գիտի…Այսքան հարցերից հետո,ես չեմ կարող
համեմատել <<հայ>>-ը <<հայ>>-ի հետ:Քանի որ ես այնքան հայ
եմ ճանաչում,որ հպարտ եմ,և այնքան հայ եմ ճանաչում,ում պատճառով միայն ամաչում եմ…Ոչինիչ
չեմ հասկանում:
Комментариев нет:
Отправить комментарий