Սիրում եմ քեզ կրթահամալիրս...

Հիշում եմ առաջին օրը կրթահամալիրում ու պատկերացնում եմ վաղվա օրս... Կրթահամալիրում ամեն ինչ եմ զգացել... ամենահետաքրքիրից մինչև ամենաանհետաքրքիրը: Կրթահամալիրում եմ ձևավորում իմ անձնական կարծիքը: Կրթահամալիրում եմ սկսել ստեղծել իմ «ես»-ը: Կրթահամալիրում եմ շատ հետաքրքիր գիտելիքներ ձեռք բերել: Կրթահամալիրում եմ իմ դասարանի հետ ծանոթացել... 

Շատ բան եմ սովորել և դեռ շատ բան ունեմ սովորելու:

Այսօր ուզում եմ քննարկել կրթահամալիրի 7 հոմանիշները և որակները... խոստանում եմ լինել անկեղծ:

Կրթահամալիրի 7 հոմանիշները

1. Միաբանություն - Իմ կարծիքով  մեր կրթահամալիրը դեռ միաբանություն չէ: Ւնչքան մենք ուզում ենք միասնական երևալ՝ ինչպես միասնություն, մեկ է՝ կրթահամալիրի մեկ դպրոցի սովորող իրեն ուրիշ է համարում կրթահամալիրի ուրիշ դպրոցի սովորողից: Դա միաբանության արարք չէ՝... Նույնիսկ մայր դպրոցում եմ ես տենսում Ավագ դպրոց-Միջին դպրոց հակամարտություն: Չեմ հասկանում իմաստը, բայց հույս ունեմ, որ մի օր մենք կլինենք մեկ ամբողջական՝ ՄԻԱԲԱՆՈՒԹՅՈՒՆ:
2. Կրթական պարտեզ - Այդքան լավ չեմ հասկանում՝ ինչ է նշանակում «Կրթական պարտեզ» արտահայտությունը: Ուղեղս չի աշխատում... երևի անցնեմ առաջ:
3. Արվեստանոց-արհեստանոց - Այ հենց այս հոմանիշին էի սպասում, որ ասեի՝ «ԱՅՈ»: Մեր կրթահամալիրում ամեն տեղ աշխատում են: Ամեն տեղ մի սովորող կամ ուսուցիչ կտեսնես... աշխատելուց ինչ-որ ձևով: Չգիտեմ.դա լավ է... թե վատ: Հուսով եմ՝ մեզ ինչ-որ տեղ կբերի:
4. Մրջնանոց - Ես ինձ մրջուն չեմ համարում: Ես Սեբաստացի եմ, եթե ուզենամ հասնել ինչ-որ կետի, կդառնամ մրջյուն, բայց առօրյա կյանքում մրջյուն չեմ: Ես ես եմ ու մեկ էլ Սեբաստացի:
5. Արշավախումբ - Արշավները մեր ուժեղ կողմն է, որը ունի իր թույլ կողմերը: Մենք շատ ենք արշավում, մեր հողերն ենք ճանաչում, բայց ավտոբուսում կան սովորողներ, ովքեր գալիս են ուղղակի նկարվելու համար: Ես չեմ ասում մի ծայրահեղությունից մյուս ծայրահեղություն գնանք, ուզում եմ ասել, որ եկեք նկարվելով սովորենք... այսինքն՝ ոսկե միջինը գտնենք: 
6. Ընտանիք - Մենք մեծ ցեղ ենք, որը իր մեջ ընդգրկում է շատ ընտանիքներ: Արյդոք այդ ընտանիքները կարող են շփվել, ընկերանալ, և միասնություն դառնալ: Այդ դեպքում պետք է պայքարենք, որպեսզի չդառնանք ցեղ, լինենք ընտանիք:
7. Համույթ - Վա՜յ ոնց չեմ սիրում ես այս բառը... Փֆֆֆֆֆ... միանգամից կեղծություն եմ պատկերացնում: Չեմ էլ ուզում կրթահամալիրս համեմատել համույթի հետ... Փֆֆֆֆֆֆ... ոչ, հաստատ ոչ:

Կրթահամալիրի 7 որակները

1. Ոգեղենություն - Մենք մի սերունդ ենք... շատ մեծ և ոգեղեն սերունդ: Ամեն օր տեսնում եմ իմ ընկերներին ու հասկանում եմ՝ մենք՝ Սեբաստացիներս, ոգեղեն ենք շատ... շատ...
2. Ստեղծականություն - Սեբաստացուն համեմատիր «աշակերտ»-ի հետ: Ստեղծականությամբ միշտ մենք առաջ ենք, քանի որ ես առաջին դասարանում բառեր եմ ստեղծել, քանի որ ես կավից միկրոֆոն եմ պատրաստել... քանի որ ես Սեբաստացի եմ: Այդ որակը ունի ամեն մի Սեբաստացի. հարյուր տոկոս եմ ասում:
3. Ուսումնատենչություն - Ուսումնատենչությու՞ն... ոչ բոլորը: Ավագ դպրոցում ավելի շատ եմ տեսնում ուսումնատենչ  սովորողների, միջինում այդքան էլ չէ, կրտսերներում վաղուցվանից չեմ եղել: Ընդհանուր որակ չեմ կարող ասել, բայց որ կան սովորողներ, ում պետք է ծափահարել, հաստատ կան:
4. Կատարելության ձգտում - Այ այս առումով համաձայն չեմ: Սեբաստացիները այդքան կատարելության չեն ձգտում, ինչքան ավարտելուն: Այս որակի վրա շատ պետք է աշխատենք:
5. Համերաշխություն -  Երևի համերաշխ ենք, այդքան ուշադրություն չեմ դարձնում դրան: Երևի որ ուշադրություն չեմ դարձնում, ուրեմն համերաշխ ենք: 
6. Հոգատարություն - Հոգատար են հայերը, անպայման չէ լինես Հայ Սեբաստացի...:D Կրթահամալիրում ընկնես, կգան կօգնեն, սկզբում մի քիչ կծիծաղեն, նոր կօգնեն: 
7. Հայրենաշինություն - Այոոոոո, այոոոո, այոոո: Ամեն օր մեր դասարանում քննարկումների ժամանակ հասկանում եմ, թե ինչ հայրենաշեն դասարան ենք... նամանավանդ կնշեմ Գրիշին: ՈՒղղակի հպարտ եմ, որ նրա նման ընկեր ունեմ, այդքան հայրենաշեն... նրա հետ կռիվ էլ կգնամ...                                                                                                                                                               Այսքանը, կրթահամալիրս...                                                                                               P.S. Սեբաստացին մեծատառով է գրվում, թե՞ փոքրատարով, չեմ հասկանում...