Իմ Երաժշտությունը... Իմ Կյանքը... Իմ ակնթարթը

Ողջույն,привет,hello,hola,今日は... Ուզում եմ երկար բարևել, որ մտքերս ճիշտ դասավորեմ...

Երաժշտություն... Երաժշտության մասին հավերժ կարելի է գրել, երգել, և մտածել... Այսօր ես ձեզ հետ, ուզում եմ կիսվել իմ և երաժշտության հարաբերությունների հետ: Եթե ինձ ճանաչումես ուրեմն կիմանաս, որ ես ապագա երաժիշտ եմ, եթե չէ, ուրեմն արդեն իմացար: Ու երգելուց և կատարելուց ինձ մոտ աառաջանում են այնպիսի զգացմունքներ, ինչպիսին ուրիշ պայմաններում չես կարողանում զգալ: Էս վերջերս Շուշիում բասկետբոլի ընկերական խաղ խաղացի, ու ասեմ, խաղի զգացմունքներել են ուրիշ... Երաժշտությունը լրիվ ուրիշ է: Հուսով եմ հետաքրքիր է, քանի որ հիմա այն ինչ գրում եմ, միայն օրագրումս եմ գրել... 

Բեմի վրա, դու մոռանում ես ամեն ինչի մասին, կարող է դահլիճում, ոչ-ոք չլինի, բայց մեկ է, քո մտքերով ու զգացմունքներով դու կարողանում ես լցնել դահլիճը: Զգացմունքները... անբացատրելի են, կարծես ամեն մի նոտայով դու քո հուգու մի մասնիկը տալիս ես ամեն մի հանդիսատեսին, զգացմունքներ որոնց մասին հավերժ կարելի է խոսել, քանի որ ամեն մի վայրկյանը բերմում հավերժ է: Բեմ դուրս գալուղ առաջ դու ահավոր վախենում ես, ձեռքերդ սփրտնում են, սկսում ես մրսել, բայց երբ որ սկսում ես կատարել... Դու գնում ես քո աշխարհ (իմ աշխարհի մասին ոչ-ոք չգիտի), ու չես նկատում ոչինչ... Կարևոր չի որ դու 500 հոգանոց դահլիճում ես, կամ ուղղակի տանը կատարում ես (նվագում կամ երգում): Այ տեսնում եք ինչքան հաճելի զգացմունքներ եմ ես ապրում երաժշտության հետ: Կատարելով ես մտքում զրուցում եմ երաժշտության հետ, ու ասեմ, որ մենք արդեն մոտիկ ընկերներ ենք: Ու ես միայն երաժշտության շնորհիվ ինձ մենակ չեմ զգում... Քանի որ եթե իմ կողքին մարդ չլինի, ինձ հետ կլինի իմ երաժշտությունը... Իմ կյանքը... Իմ ակնթարթը... Վայ ոնցվոր երգ ստացվեց գնամ գրեմ:

Հ.Գ. Ընկեր Հասմիկ ես երջանիկ եմ, որ ունեմ այսպիսի ուսուցչուհի ինչպիսին դուք եք, և այսպիսի առաջադրանքներ, ինչպիսին դուք եք հանձնարարում: