Ես անսովոր, բայց սովորականն եմ: Ես քո նմանն եմ: Դու ուրիշ ես բայց մենք նույնն ենք: Ես դու չեմ, դու ես չեմ, բայց ես ու դու մենք ենք: Ես ունեմ երկու անուն, որոնցից մեկը քոնն է: Դու էլ ունես երկու անուն, որոնցից մեկը իմն է: Մենք բոլորս մի անուն ունեինք, միևնույն անունը, բայց դա մեզ հերիք չէր: Ու մենք վերցրեցինք երկրորդը: Իմ երկրորդ անունից դու չունես: Չնեղվես, ես էլ քո երկրորդից չունեմ:
Մենք հավասար անհավասարներն ենք: Մենք միևնույն տարբերներն ենք: Մենք կենդանիրներ ենք: Բնազդներով լի կենդանիներ: Մենք տարբեր կենդանիներ ենք:
Մենք եկել ենք ու կգնանք: Մենք տարբեր ժամանակներում վայրկյաններն ենք... բայց ժամանակի մեջ մենք նույնն ենք:
Ես դու եմ, դու նա ես, նա ուրիշն է... իսկ ուրիշներից մեկը ես եմ: Մենք մի օրգանիզմ ենք: Մի պարզ ու բարդ օրգանիզմ: Եկած ինչ-որ տեղից, ու վռազող ինչ-որ տեղ: Ժամանակի դիմաց մենք ոչինչ ենք, բայց ընդմիշտն ենք:
Ափսոս, ափսոս ոչ-ոք անկեղծ չի: Իմ հետ չէ, հենց դուք ինքներդ ձեր: Երբ ե՞ք անկեղծանալու մարդիկ ~
Որ հասկանաք ինչքան պարզ եք ու անհասկանալի: Խոստովանեք ձեր մարդ լինելը: Խոստովանեք իմ նման լինելը:
Չէ: Դուք ուզում եք տարբերվեք: Էնքան եք ուզում աչքի ընկնել, որ նայում եմ ձեր դեմքներին սենց կեղծությունը թափում ա, ուղղակի թափում: Ու դուք էլ չեք հասկանում թե ում եք ուզում աչքի ընկնեն...
մի գաղտնիք բացեմ, Տիեզերքում թքած ունեն մեր վրա...
Ինչքան էլ կեղծանաս, տարբերվես, քեզ էն ՍՈՒՊԵՌՄԵՆ զգաս, մարդ լինելուց հրաժարվես, հը-ը չես լինի:
Էտ կեղծությունը դեմքներիդ հաստատ չեք լինի:
Չէ որ հրաշքը էն ա, որ ես՝ դու եմ, դու՝ ես եմ, ու մենք տարբեր ենք:
Ես ունեմ երկու անուն: Երկուսն էլ օգտագործում եմ, երկուսից էլ հրաժարվելու ցանկություն չունեմ... որովհետև գոնե մի քիչ անկեղծ եմ:
Եղեք անկեղծ: Գոնե փորձեք էլի: Ես գիտեմ, ես զգում եմ որ ներսում մենք բոլորս նույն տարբերներն ենք:
Հրաշք չի՞, հը՞
Հ.Գ. չմտածեք ինչ-որ գիտունիկ եմ, կամ իսծիննան բացահայտաց գուռու :Դ տուպը անկեղծ եմ ու Լուսոն եմ
Մենք հավասար անհավասարներն ենք: Մենք միևնույն տարբերներն ենք: Մենք կենդանիրներ ենք: Բնազդներով լի կենդանիներ: Մենք տարբեր կենդանիներ ենք:
Մենք եկել ենք ու կգնանք: Մենք տարբեր ժամանակներում վայրկյաններն ենք... բայց ժամանակի մեջ մենք նույնն ենք:
Ես դու եմ, դու նա ես, նա ուրիշն է... իսկ ուրիշներից մեկը ես եմ: Մենք մի օրգանիզմ ենք: Մի պարզ ու բարդ օրգանիզմ: Եկած ինչ-որ տեղից, ու վռազող ինչ-որ տեղ: Ժամանակի դիմաց մենք ոչինչ ենք, բայց ընդմիշտն ենք:
Ափսոս, ափսոս ոչ-ոք անկեղծ չի: Իմ հետ չէ, հենց դուք ինքներդ ձեր: Երբ ե՞ք անկեղծանալու մարդիկ ~
Որ հասկանաք ինչքան պարզ եք ու անհասկանալի: Խոստովանեք ձեր մարդ լինելը: Խոստովանեք իմ նման լինելը:
Չէ: Դուք ուզում եք տարբերվեք: Էնքան եք ուզում աչքի ընկնել, որ նայում եմ ձեր դեմքներին սենց կեղծությունը թափում ա, ուղղակի թափում: Ու դուք էլ չեք հասկանում թե ում եք ուզում աչքի ընկնեն...
մի գաղտնիք բացեմ, Տիեզերքում թքած ունեն մեր վրա...
Ինչքան էլ կեղծանաս, տարբերվես, քեզ էն ՍՈՒՊԵՌՄԵՆ զգաս, մարդ լինելուց հրաժարվես, հը-ը չես լինի:
Էտ կեղծությունը դեմքներիդ հաստատ չեք լինի:
Չէ որ հրաշքը էն ա, որ ես՝ դու եմ, դու՝ ես եմ, ու մենք տարբեր ենք:
Ես ունեմ երկու անուն: Երկուսն էլ օգտագործում եմ, երկուսից էլ հրաժարվելու ցանկություն չունեմ... որովհետև գոնե մի քիչ անկեղծ եմ:
Եղեք անկեղծ: Գոնե փորձեք էլի: Ես գիտեմ, ես զգում եմ որ ներսում մենք բոլորս նույն տարբերներն ենք:
Հրաշք չի՞, հը՞
Հ.Գ. չմտածեք ինչ-որ գիտունիկ եմ, կամ իսծիննան բացահայտաց գուռու :Դ տուպը անկեղծ եմ ու Լուսոն եմ
նույն սելֆի անող Լուսոն :)
Комментариев нет:
Отправить комментарий