Առակ

Եթե ցանկություն ունենաք կարդալու առակ, կարդացեք, որ հետո իմ մեկնաբանությունը տրամաբանական և իմաստալից լինի:

Թիթեռնիկները և կրակը

Երեք թիթեռնիկներ մոտենալով վառվող մոմին՝ սկսեցին դատողություններ անել կրակի բնույթի մասին: Մեկը մոտեցավ բոցին, վերադարձավ և ասաց.

-Կրակը լույս է տալիս:

Մյուսն ավելի շատ մոտեցավ կրակին և արդյունքում այրեց թևը: Վերադառնալուց հետո նա ասաց.

-Կրակն այրում է:

Երրորդն էլ ավելի շատ մոտենալով՝ անհետացավ կրակի մեջ և այլևս չվերադարձավ: Նա իմացավ այն, ինչ ուզում էր իմանալ, բայց արդեն չկարողացավ դա ասել ուրիշներին:

Գիտելիք ստացողը զրկվում է դրա մասին պատմելու հնարավորությունից, այդ պատճառով էլ իմացողը լռում է, իսկ խոսացողը՝ չգիտի:

Թարգմանեց` Արտակ Նշանյանը

Աղբյուր` http://pritchi.ru/id_251

Նկարի աղբյուր՝ nikkiwinter.com

Նյութը՝ https://arakanimskh.wordpress.com/2015/01/10/%D5%A9%D5%AB%D5%A9%D5%A5%D5%BC%D5%B6%D5%AB%D5%AF%D5%B6%D5%A5%D6%80%D5%A8-%D6%87-%D5%AF%D6%80%D5%A1%D5%AF%D5%A8/

Փոքր ժամանակվանից սիրել եմ առակներ: Մի տեսակ համ պարզ էին, համ խորիմաստ: Ու այդքան կարճ: Էտ ամենաշատն էր դուրս գալիս առակների մեջ, որ մի քանի նախադասությունը լիքը բան ա տալիս ինձ:

Չգիտեմ… էս վերջերս էն ժամանակվա նման լավ առակներ չեմ գտնում: Կարող ա ուղղակի առակ հասկանալու ունակությունն եմ կորցրել, կամ առակներն են մի տեսակ պարզացել: Բայց փաստը մնում է փաստ, որ էս վերջերս խորը առակներ աչքիս չի ընկել:

Էս մի առակը որ ընտրել եմ, շաաաատ պարզ է: Էս ամեն ինչը մենք բոլորս շատ լավ գիտենք, բայց ես ուզեցա մի անգամ էլ հիշացնեմ: Հիշացնեմ, որ մեզ լիքը բան ա սպասվելու: Մենք ամենափոքրն մասնիկներից ենք, բայց մեր մեջ էլ է Տիեզերք տեղավորվում: Սիրուն առակ էր, մի տեսակ բարի էր: Հիմար էին թիթեռնիկները, բայց դե մարդիկ էլ ավելի խելոք չեն: 
Ափսոս, բայց էս առակը ինձ ոչինչ չտվեց: Ուղղակի միակն էր, որ գոնե մի-քիչ խորություն ուներ: 

Հ.Գ. հասկացա իմ միջի պարզությունն եմ կորցրել :)