Իսկական Սեբաստացի...

Սեբաստացու օրերին ընդառաջ, մենք կարդացինք Տիկին Նունեի բլոգում Մխիթար Սեբաստացու կարդալու ոճի մասին: Փոքրիկ համեմատության շնորհիվ պարզեցինք, որ մեր կրթահամալիրի սովորող Հայկ Ղազարյաննել է շատ սիրում կարդալ, իսկ մնացածը արդեն լսեք հարցազրույցում: Հա հարցազրույցը վարեցինք՝ ես և Սոնան :)

Լսիր այստեղ

Փոքրիկ թարգմանություն... Մխիթար Սեբաստացու կյանքի մասին

Ծնվել է Սեբաստիայում (Սիվաս քաղաքում, Արեւմտյան Հայաստան, ներկայիս Թուրքիայի տարածքում ) Փետրվարի 7-ին, 1676թ.: Ընդունվել է Սուրբ Նշան վանք, որտեղ նրան ընդունեց Մխիթարը ( Ուսուցիչ ). 15 տարի եղել Սարկավագ: Ձգտելով ավելի շատ գիտելիքի, գնաց Էջմիածին, որը համարվում էր կենտրոն քաղաքակրթության: Ճանապարհին հանդիպեց մի Եվրոպական միսիոների եւ հայ ճանապարհորդի , ում պատմությունները արևմտյան աշխարհի մասին շատ տպավորեցին նրան: Եվ հենց այդ ժամանակվանից նա ձգտում էր ներգրավել իր ժողովրդին Արևմուտքի ձեռգբերումներին: Մեկ ու կես տարի թափառելով այտեղիցից այնտեղ, վաստակելով հացի փող ուսուցման շնորհիվ, վերջ ի վերջո վերադառցավ Սիվաս , որտեղ նա իրեն նվիրեց հայկական ընթերցանությանը, Սիրիական եւ հունական Աստվածաշնչերով: Եվրոպա այցելել Ալեքսանդրիայի շնորհիվ փորձը ձախողվելուց հետո, կոչվել է Քահանա Սիվասում ( 1696 ) , եկեղեցում ստացել է նաև վարդապետի աստիճան ( 1699 ):

Ես ընկեր ունեմ... երևի

Ընկերությունը ինչի շնորհիվ է ապրում, գոյատևում: Ինչպե ես գտում ընկերներին և  ինչպես կորցնում: Այս օրինակ ես...Ես երևի ընկերներ ունեմ, հաստատ լավ կողմեր ունեմ, և հաստատ վատ: Ինչ-որ բանով առավել եմ և հաստատ ինչ-որ բանով պակաս: Դե ինչպես ես այդպես էլ դու «կարդացող» ունես +ներ և -ներ : Հիմա ուզում եմ հասկանալ թե ինչպես եմ ընտրում ընկերներին: Նաելով դեմքին...ՈՉ: Ամենայն հավանականությամբ ես շփումից եմ դա հասկանում: Իսկ ինչպես եմ ընտրում, ում եմ ընտրում, ու ինչի համար... Հարցեր ու էլի հարցեր որոնք պատասխան չունեն: Լինում են նաև ուրիշ դեպքեր, երբ իմ «ընտրությունը» խափուսիկ է լինում: Այդ դեպքերի պատճառով համ ես եմ նեղվում համ իմ չընկերը: Ուֆ ինչիս են պետք այս դժվարությունները: Ուրեմն ուրիշներն էլ ինձ են ընտրում... Փֆֆֆֆ: Էլի վերադառնամ այն հարցին... ովքեր են իմ ընկերները: Իմ ընկերները նրանք են ում հետ ինձ հավես է?? ուրեմն ես նրանց օգտագործում եմ, թե իմ ընկերները այն մարդիկ են ում ինձ հետ է հավես?? Ուֆուֆ այսքան տանջանք երջանիկ լինելու համար:

Այդ բոլոր ընկերների «ընտրութունները» անցկացվում են իմ մտքում, պարբերաբար, և ես կարող է չնկատեմ էլ... արդյոք դա լավ է? 

Ահա և մենք ընկերներ ենք: Եվ... Եթե ես զգում եմ, որ ընկերը կաշկանդվում է, ես դադարեցնում եմ այդ թեման, իսկ երբ զգում եմ որ ես եմ խողճանում նա չի դադարեցնում... ուր է ճիշտը, ու ճշմարտությունը... Բան չեմ հասկանում...

Ու նորից ընկերությունը ինչի շնորհիվ է ապրում, գոյատևում: Ինչպե ես գտում ընկերներին և  ինչպես կորցնում:

Когда мне грустно...

Что такое грусть… Для меня это только одиночество. Я не могу быть грустным когда мне окружают мои друзья. Но я могу быть грустным если я чувствую себя одиноким и беспомощным. Иногда я скрываю свою грусть, иногда из этого настроение у меня появляется новая песня, но иногда я не могу найти выход. Вообще я скрываю свою грусть. Я могу быть самым грустным человеком но когда вижу своих друзей как будто я всё забываю… не знаю почему. И о главном когда мне грустно… Не люблю говорить о грустном…