Մարդիկ էնքան մոռացկոտ են: Մարդիկ մոռացել են, որ իրանք էլ են Տիեզերք: Ախր, ոնց կարելի ա տենց կարևորը բանը մոռանալ: Մոռացեք, ձեր հեռախոսների համարները, էդ անիմաստ թվերն, ու ձեր սիրած խմիչքների անունները: Իսկ դուք հենց ձեզ եք մոռացել, մոռացել եք որ դուք էլ եք Տիեզերք:
Մոցարտն հաստատ չէր մոռացել: Դու էլ չես մոռացել: Բայց դու Մոցարտ նվագել չգիտես: Ոչինչ, ես էլ չգիտեմ:
Ականջակալները թռչելու հնարավորություն են տալիս: Աշնանային երեկոները կրկնվում են: Ես սիրում եմ: Արևը տաքացնում:
Արևին, նայել ե՞ք: Աշնան Արևին: Աշնան Արևն բոլորին շող կտա: Աշնան Արևը ձեզ էլ կտաքացնի, ձեզ էլ մի ժպիտ կհասնի: Աշնան Արևին նայելու համար հերթ կանգնել պետք չի:
Թշերդ կարմիր էին: Խնդացի: Իմն էլ կարմրեցին:
Լռելն էնքան կարևոր հատկություն ա: Արևածագին միայն լռելդ ա գալիս:
Ես «գեղեցիկ» բառը երբեք չեմ օգտագործել, ու արվեստը գեղեցիկը արտահայտելու միջոց չեմ համարել:
Մայրամուտը ինձ ներկեց:
Աշունն ավարտվում ա: Մարդիկ միայն գոռալ գիտեն: Ես էլ եմ մարդ: Ափսոս:
Գնա՞նք, կգրկեմ ու բաց չեմ թողնի: Կխեղդեմ քեզ:
Գունավոր Լուսինն եմ արդեն:
Մայրամուտը Մոցարտին ա հիշացնում: Էն նոտաները:
Հա՝ ես գիտեմ նոտաները, ես գիտեմ Մոցարտի նոտաները:
Լսվեց: Մի-քիչ լսվեց: Երբ որ գոռում էիր ներսդ, մի-քիչ լսվեց: Շատ պարզ չհասկացա ինչ էիր ասում, բայց լսեցի նոտաները:
Աշունն ավարտվում ա ու ես դեռ կլռեմ: Ես կխոսեմ, բայց դուք չգիտեք ես մտքում կլռեմ:
Սենյակում այնքան մարդ կար, բայց մենակ ես էի, դու ու Մոցարտը:
Մոռացա ասեմ, ապրես:
Կներես, դու Արև չես:
Փորձի, երգել:
Ցէ:
Մոցարտն հաստատ չէր մոռացել: Դու էլ չես մոռացել: Բայց դու Մոցարտ նվագել չգիտես: Ոչինչ, ես էլ չգիտեմ:
Ականջակալները թռչելու հնարավորություն են տալիս: Աշնանային երեկոները կրկնվում են: Ես սիրում եմ: Արևը տաքացնում:
Արևին, նայել ե՞ք: Աշնան Արևին: Աշնան Արևն բոլորին շող կտա: Աշնան Արևը ձեզ էլ կտաքացնի, ձեզ էլ մի ժպիտ կհասնի: Աշնան Արևին նայելու համար հերթ կանգնել պետք չի:
Թշերդ կարմիր էին: Խնդացի: Իմն էլ կարմրեցին:
Լռելն էնքան կարևոր հատկություն ա: Արևածագին միայն լռելդ ա գալիս:
Ես «գեղեցիկ» բառը երբեք չեմ օգտագործել, ու արվեստը գեղեցիկը արտահայտելու միջոց չեմ համարել:
Մայրամուտը ինձ ներկեց:
Աշունն ավարտվում ա: Մարդիկ միայն գոռալ գիտեն: Ես էլ եմ մարդ: Ափսոս:
Գնա՞նք, կգրկեմ ու բաց չեմ թողնի: Կխեղդեմ քեզ:
Գունավոր Լուսինն եմ արդեն:
Մայրամուտը Մոցարտին ա հիշացնում: Էն նոտաները:
Հա՝ ես գիտեմ նոտաները, ես գիտեմ Մոցարտի նոտաները:
Լսվեց: Մի-քիչ լսվեց: Երբ որ գոռում էիր ներսդ, մի-քիչ լսվեց: Շատ պարզ չհասկացա ինչ էիր ասում, բայց լսեցի նոտաները:
Աշունն ավարտվում ա ու ես դեռ կլռեմ: Ես կխոսեմ, բայց դուք չգիտեք ես մտքում կլռեմ:
Սենյակում այնքան մարդ կար, բայց մենակ ես էի, դու ու Մոցարտը:
Մոռացա ասեմ, ապրես:
Կներես, դու Արև չես:
Փորձի, երգել:
Ցէ:
