Տոնինոն իմ աշխարհում... Գլուխ 6-րդ

ԳԼՈՒԽ  ՎԵՑԵՐՈՐԴ

Հարց 1

Խաբեբաների աշխարհում ամենափոքրիկ ճշմարտությունն էլ ավելի շատ աղմուկ է հանում, քան ատոմային ռումբի պայթյունը: - Ինչու՞ է այդպես:

Պատասխան

Էհ, ես ինչ իմանա ինչու է այդպես, ախր դա Ջակոմոնի մտքի թռիչքի պատճառով էր, բայց ասյքան հեշտ, չէ՜ պետք է մտածել: Ամեն մարդ ունի իր ներքին օրենսգիրքը, և կարող է այդ մարդու համար ճշմարտությունը ավելի վատ էր քան ատոմային ռումբը, իսկ դուք մի մոռացեք, որ Ջակոմոնը մտածում էր միայն իր համար, այսինքն էլի եմ ասում, ով գիտի…

Հարց 2

Գտեք թագավորին վերաբերող այնպիսի տողեր (բառակապակցություններ, նախադասություններ), որոնք բացահայտում են նրան և որպես մարդ, և որպես թագավոր: Մեկնաբանեք դրանք:

Պատասխան

Ահհհհ ինչ դժվար բան եք ասում… մտածեմ-մտածեմ:

«Թագավորը թիթիզ է» կամ «Այ ինքնասրիահարված թագավոր»

Չգիտեմ Ջակոմոնի մասին կարդալուց այս նախադուսությունները միշտ մտքիս գալիս էին, ինձ թվում է այս երկու նախադասություններով ես ասեցի իմ վորաբերմունքը դեպի Ջակոմոն:

Հարց 3

Ի՞նչ էր սպասվում Կաղլիկ-Կատվին, եթե անընդհատ գրեր: Կկանգնեցնե՞ք, թե թույլ կտաք, որ շարունակի գրել, ինչու՞:

Պատասխան

Կաղլիկ-Կատուն չէր գրում, Կաղլիկ-Կատուն ասում էր իր, ցույց էր տալիս իր ձայնը, դա սովորական գրել չէ դա հոգու արտացոլանք է: Ամեն մի արարած այդպես չի կարող անկեղծանալ և ասել, իսկ եթե դու կարողացար ուրեմն դու պետք է ոչ մի քայլ հետ չքայլես, եթե քո հոգին ինչ-որ կարևոր բան է ասում, ուրեմն դու իրավունք չունես հետ քայլ անես:

Հարց 4

Երբևէ դու վտանգե՞լ ես քեզ՝ հանուն ընդհանուրի: Պատմիր:

Պատասխան

Չգիտեմ, որ գրեմ ինքնագովազդ չի լինի, լա՜վ փորձեմ հիշել:

Չեմ կարող ասել, որ ես աշխարհի ամենահամարձակ մարդն եմ, բայց եթե իմ մեջքի ետևում կանգնած լինի ինձ համար թանկ մի մարդ, և ասի «Դու կըռնաս», իհարկե ես կանեմ, էն էլ ինչքան կանեմ: Հիմա միքիչ արդարանում եմ: Եթե ինձ ինչ-որ բան դուր չի գալիս ես իմ մեջ եմ պահում, բայց եթե իմ ընկերներին դուր չի գալիս, այդ ժամանակ իմ մեջքը դատարկ է մնում, բայց մեկ-մեկ դա այդպես չի լինում ես գնում եմ ու հետ էլ չեմ նայում: Հիմա գրում-գրում եմ, բայց նորմալ պատմություն չեմ, հիշում բայց կարող եմ հաստատ ասել. «Եթե քայլեմ, հաստատ հետ չեմ գա», իսկ առաջին քայլի պահով ոչիինչ չեմ կարող անել:

Մեր ONLINE TV... Թուղարկում 1-ին

Փորձեցինք միասին մտորել... Ռեֆորմ բառի մեջ...

Ինչպիսին էին... ինչպիսին են հիմա... փորձենք հիշել...
Ինչ-որ մեկը նկատել է, որ մեր՝ երեխաների հետաքրքրությունները փոփոխվել են: Եկեք հիշենք թե այն ժամանակ ինչպես էին վերաբերվում այն աղջկան, ով շատ էր հետևում իր հագուստներին, չի սովորում, միայն հագուստ և ոչինչ: Այդ աղջիկը չէր ընդունվում հասարակության մեջ, ընդունվում էին ներքին գեղեցիկ աղջիկները... իսկ հիմա... երևի հասկացաք... գնահատում են միայն արտաքինը:
Անցնենք երկրորդ անհեթեթությանը... Ինչպես ես դու վերաբերվում լավ սովորողին... եկեք կարդանք քո մտքերը, դու նրա հետ համարյա չես շփվում, կարծում ես, որ նա քո աշխարհից չէ, արդյոք դու նրան ճանաչում ես... իհարկե ոչ... Ու այդպիսի ռեֆորմները միայն անհեթեթության են բերում, քանի որ այդպիսի ռեֆորմները մեզ  ստիպում է վիրավորել լավ մարդկանց, այնպիսի մարդկանց ովքեր դրան արժանի չեն: Կարող է լինեն հասարակության մեջ բացառություններ, բայց ցավոք դրանք միայն բացառություններ են... Արի փոձիր մի փոքրիկ ռեֆորմ անել քո մեջ... քո վերաբերմունքի մեջ... չստացվեց հասկանում ենք քեզ...

Ես... Հայրս.. Պապս...

Ողջույն իմ անծանոթ ընկեր, այսօր ես պատրաստվում եմ խոսել իմ պապերի երկրի մասին, անկեղծ ասաց ինձ դժվար է խոսել այդ թեմայով քանի, որ ես նրանց ոչ-ոքին չեմ տեսել, միայն լսել եմ այն էլ իմ հայրիկի հիշողություններում: Ուզում եմ սկսել այսպիսի հպարտ բառերով... «Ես ՀԱՅ եմ... և ապրում եմ ՀԱՅԱՍՏԱՆՈՒՄ» գրելով այս ամենը սիրտս սկսում է արագ բաբախել, ոգևորվում եմ, և, զգացմունքներս մեջս չեն տեղավորվում... Սիրում եմ այդպիսի հայրենասիրական խոսքեր: Լա՜վ անցնեմ իմ ակունքներին, թե որտեղից են իմ «ԱԿՈՒՆՔՆԵՐ»: Միանգամից ասեմ ձեզ պատմելու եմ իմ հայրիկի կողմի մասին: Սկսեմ ինձնից... Անձամբ ես բնիկ Երևանցի եմ, հպարտ Երևանցի: Հայրիկս նույնպես հպարտ և արդեն մեծ Երևանցի է, այ Ցոլակ պապիկս Աբարանում է ծնվել, բայց ես այսօր ձեզ պատմելու եմ իմ Սաքո պապիկի մասին (հայրիկիս պապիկը): Սաքո պապիկս Մշեցի է եղել: Մուշում է ծնվել, և Մուշում մահացել: Մասնակցել է առաջին համաշխարհային պատերազմին, երևի մեր ամբողջ ցեղում է հոսում այդպիսի հպարտ արյուն:Միանգամից Մուշ ասելուց ոգևորվում եմ ինչպես «ՀԱՅ» ասելուց: Այսինքն արյունիս մեջ կա իմ Մուշը, որտեղ ես երբեք չեմ եղել: Սաքո պապի լուսանկարնեը նայելուց (մեր հին պապենական ալբոմում), Սաքո պապի աչքերի մեջ այնքան հպարտություն կա, այնքան ուժ, այնքան... այնքան ամեն ինչ ինչ կա իմ հայրիկի, և եցբայրների աչքերում: Հպարտ եմ, որ ունեցել եմ այդպիսի հպարտ Պապուպապ... Եվ այդպես հպարտ ես ձեզ կասեմ, որ ես «Հպարտ հայ եմ, ու ակունքները Մուշից են», և այսպիսի ոգին ամպրապնդելու համար... «Հե՜յ, Հե՜յ»:

Ժամանակը անցնում է... դե արագ-արագ կարդա...

Մինչ կարդալը առաջարկում դիտել մի փոքրիկ բայց խորիմաստ մուլյտֆիլմ (կարող է միքիչ նեռվայնանաք, ոնց-որ ես), դե լավ է շատ խոսեցի նայի... Այստեղ
Նայեցիր... դե արի միքիչ մտածենք...
Այ հենց դու... դու միշտ փորձել ես չուշանալ, միշտ ճիշտ լինել, արդյոք դա ճիշտ է... Էհ չգիտեմ: Մուլյտտը նայելուց հասկանում ես պետք չէ իդեալական, ինչու լինել իդեալական, իհարկե պետք է ձգտել իդեալ լինելուն, բայց ոչ լինել իդեալական... միշտ հիշեք դրանք տարբեր բաներ են...
Այդքան ուշադրություն դեպի ժամացույցին անիմաստ է, միքիչ էլ ուշացիր էլի... Էհ չգիտեմ, որն է ճիշտը: Մի կողմից շատ անուշադիր էլ լավ, չի մյուս կողմից այդքան ժամացույցակախվածությունն էլ մի բան չի: Այդքան կախվածության ընթացքում դու կորցնում ես այդ ամենը ինչ միշտ ունեցել ես, կարող է ունենաս բարձր պաշտոն, բայց հաստատ չես ունենա մի ակնթարթ, որը կտևի հավիտյան: Արդյոք պետք է այդքան ճիշտ լինել կորցնելով, ամեն մի ակնթարթ, փորձելով ամեն մի ակնթարթը լցնել, կորցնելով ամեն մի երջանիկ ակնթաարթ.. Իսկ ինչպես ես դու վերաբերվում... Ուզում եմ ասել, ես չեմ սիրում ժամացույցին նայել, սիրում եմ ապրել ու հիանալ իմ կյանքով, տխուր ժամանակ էլ սկսում եմ երգել, ու ինչիս է պետք ժամացույցը... Իմ համար ժամացույցը ընդամենը մի զարդարանք է, որը հարմարեցնում եմ իմ հագուստի հետ: Նույնիսկ առավոտյան ավտոբուսից ուշանալուց ժամացույցին չեմ նայում, իմ համար գնում եմ էլի...
 Հիմա էլ իմ համար գրում եմ էլի... հերիք է կարդաս գնա ու նայիր քո պատուհանից դուրս, ու տես ինչ ես դու կորցրել ժամացույցին նայելու վայրկյաններին...

Ջելսոմինոն իմ աշխարհում... Գլուխ Հինգերորդ

Հարց 1

Համաձա՞յն ես այն մտքի հետ, որ շատ սուտ ասելուց մարդն ինքն էլ է սկսում հավատալ դրան. ինչպե՞ս:

Պատասխան

Չեմ կարող ասել, որ ես չեմ ստել, բայց որ ստախոս եմ դա էլ չեմ կարող ասել: Հիմա ես չեմ հասկանում ինչպես կարող է մարդ անընդհատ ստել, ու ընհանրապես չեմ հասկանում ինչպես այդ ստին հավատալ: Միքիչ մտածեմ… Շատ հաճախ մարդիկ ինչ-որ աշխարհ են պատրաստում, և այդ աշխարհով ապրում, եթե վերցնենք թագավորին և իր աշխարհը, ապա նա արդեն հավատում է, և չի ստում, դա ուղղակի իր աշխարհն է: Իսկ իր աշխարհում նա ստում է թե ճիշտն է ասում դա արդեն ինքն է որոշում:

Հարց 2

Կարո՞ղ ես Կաղլիկ- Կատվի նման բնութագրել մարդուն իր սանրվածքից, մազերի ձևից. փորձիր: Ըստ քո երևակայության՝ ինչ է պատմում թագավորի ճաղատ գլուխը տիրոջ մասին:

Պատասխան

Չեմ կարծում, որ մարդու սանրվածքը կարող է ասել այդ մարդու մասին ինչ-որ բան, իհարկե եթե մազերը սանրված չեն այսինքն իր տերը փնթի է (ոնց-որ ես), բայց ուրիշ համեմատություն անել չեմ կարող: Հիմարություն ինչ է նշանակում եթե մարդ ճաղատ է ուրեմն նա վատն է, և չար… ՀԱՄԱՁԱՅՆ ՉԵՄ… Ինչ-որ բան իհարկե կարելի է իմանալ բայց ոչ այդ մարդու արժեքային համակարգի մասին:

Հարց 3

Նա ամաչելու բան չուներ. շատ էլ թե բոլոր մազերը թափվել էին: Գրեթե բոլոր կարգին մարդկանց մազերը, մի որոշակի հասակի հասնելիս, թափվում են: Բայց Ջակոմոնն այդպիսին չէր: Նա չէր կարողանում իր գլուխն առանց բուսականության տեսնել: - Ինչպիսի՞ն էր Ջակոմոն (մարդու ո՞ր տեսակը):

Պատասխան

Վա՜յ ինչքան կարդում եմ այնքան էտ Ջակոմոյին չեմ սիրում: Գիտեք Ջակոմոն շատ հիմար էր, բայց ինչ կախված է, իր ծամամոլությանը (նոր տերմին հնարեցի?), իմ կարծիքով այդպիսի մարդիկ ձևական են: Նա չի նայում մարդու ներքինը, նա նայում է սանրվածքին… այսինքն Ջակոմոնը մակերեսային հիմար էր… Էն էլ ինչպիսին: Իսկ դու մակերեսային ես, ես համոզված եմ ոչ… եթե դու մակերեսային ես ապա քեզ ցավաքցում եմ, դա իմ ճանաչաց ամենավատ մարդկանց տեսակն է:

Հարց 5

Ինչպես ես հասկանում կատվի «ձեռքը քոր գալ» արտահայտությունը: Կպատմե՞ս, թե «ձեռքդ քոր գալուց» ինչ ես արել մի անգամ:

Պատասխան

Միշտ ընտանիքում հենց ասել եմ «Ձեռքս քոր է գալի» , մամաս ասում է, թե փող ես ստանալու: Չգիտեմ ինչու այս գլուխում չեմ գտնում, այդ բառակապակցույթան իմաստը: Երևի ձեռքը քոր գալը, դա գլուխը քոր գալու հետ է կապված… Էհ չեմ հասկանում: Երբ իմ գլուխը քոր է գալիս, ինձ չեն կարողանում կանգնացնել, բայց արդյոք ես ճիշտ եմ հասկացել չգիտեմ:

Ջելսոմինոն իմ աշխարհում... Գլուխ Երրորդ

Հարց 1

Ինչի՞ մասին ես հաճախ խոսում քո ներքին ձայնի հետ, կարողանու՞մ ես նրան զսպել, ինչպե՞ս ես նրա հետ համաձայնության գալիս: Իսկ պատահու՞մ է, որ նա քեզ չի լսում:

Պատասխան

Պատահու՞մ է որ նա ինձ չի լսում, նա ինձ միշտ չի լսում: Իմ ներքին ձայնի հետ զրուցելիս ես միշտ արդարանում եմ, ինքը ինձ մեղադրում է ես ինձ արդարացնում: Հաճախ չեմ կարողանում զսպել, բայց ասեմ, որ դա ավելի օգուտ է, քանի որ նա հաճախ ավելի ճիշտ է քան ես: Ներքիս ձայնի հետ շատ եմ զրուցում իմ մասին, թե ես ինչպիսին եմ, շատ հաճախ ես ալարում եմ ինքը ինձ հակառակը: Նաև նա շատ է սիրում ինձ շեղել, պատկերացրեք երգ եք գրում, մեկ էլ հիշում ես որ սիրահարված ես, իհարկե դա երգին նոր շուչա տալիս, բայց եթե երգը ընտանիքիտ մասին է լրիվ ամեն ինչ խճճվում է: Իմ ներքին ձայնին ես շատ եմ սիում, նա միշտ ինձ օգնում է… Շնորհակալություն:

Հարց 2

Ի՜նչ հրաշալի բան է գետնին քայլելը. փորձիր համոզել մարդկանց, որ իսկապես գետնին քայլելը հրաշալի բան է:

Պատասխան

Շատ հաճախ մարդիկ չեն գնահատում այն ինչ ունեն: Եկեք պատկերացնենք որ դուք միշտ թռչում եք, դուք արդեն թռչելը չեք գնահատի…այդպիսին է մարդը: Հիմա փորձիր գնահատել այն ինչ դու ունես, իհարկե դու մի քանի անգամ կմտածես, ու կմոռանաս, բայց պետք է միշտ հիշես թե դու ինչ ունես:Չեմ ուզում համոզել, մեկ է մարդիկ կմոռանան...

Հարց 3

Պատկերացրու՝ դու միոտանի ես. ինչպե՞ս կփոխվեր կյանքդ:

Պատասխան

Ինձ թվում է եթե ես միոտանի լինեի կունենաի մի ընկեր Աննա անունով, չեմ կարծում, որ իմ մյուս ընկերները ինձ հետ կնկերանաին: Այսինքն քիչ ընկերներ կունենաի, հետո երաժշտական հաստատ կգնաի, ու համոզված եմ,որ էլի երգեր կգրեի: Նաև ես հաստատ շատ կոմպլեքսավորված կլինեի, կրթահամալիրում ոչ մի առավոտյան ընդհանուր պարապմունք չէի վարի, հաստատ: Բայց գիտեք մյուս կողմից ես կկարողանաի ինչ-որ բան անել, և կլինեի երջանիկ:

Հարց 4

Եթե կրթահամալիրում ամեն ինչ թարս լիներ, ի՞նչ կստացվեր. նկարագրիր:

Պատասխան

Եթե կրթահամալիրում ամեն ինչ թարս լիներ...կլիներ ԵՐՋԱՆԿՈՒԹՅՈՒՆ, ԴԺԲԱԽՏՔՈՒԹՅՈՒՆ, աաաաաաա… ինչ ասես չէր լինի: Առաջինը միանգամից գլխիս գալիս է, որ Տիր Բլեյանը քիչ կխոսեր առավոտյան ընդհանուր պարապմունքին, ընդհանրապես: Հետո դասերը շատ քիչ կլինեին, համակարգչով դաս չէին անի: Էհ վատ կլիներ…Չգիտեմ հիմա փոփոխությունները լավ կլինեն թե վատ, իմ կարծիքով ասյպես է լավ… Չէ հիմա ուրեմն ֆիսզկուլտը պատրադիր չէր լինի (ասեց ալարկոտ Լուսոն), երևի վատ կլիներ, որը լավ է: Այսինքն ինչպես միշտ, հիմիկվա վատ բաները լավ կլինեին, իսկ լավերը վատ, այսինքն նույնը կմնար:

Ջելսոմինոն իմ աշխարհում...ԳԼՈՒԽ ԵՐԿՐՈՐԴ

Հարց 1

Պատմիր քո կյանքում կատարվող փոփոխությունների մասին, որոնք հասնող տանձերի նման աննկատ են, բայց հաստատ լինում են:

Պատասխան

Չգիտեմ, ինձ համար փոփոխությունները ուշ թե շուտ ես միշտ նկատում եմ, իսկ այն փոփոխությունները որ չեմ  նկատում, չգիտեմ ինչպիսին են: Երևի միակ այդպիսի փոփոխությունը որը ուշ եմ հասկանում դա իմ վերաբերմունքն է: Վերաբերմունքը փոխվում է փոխվում է փուխվում և հանկարծ ՀՈՊԱ դու լավ մարդ ես,  կամ հակառակը…Այսինքն տանձերի նման:

Հարց 2

Կարելի՞ է ընդունակությունն օգտագործել ուժերը խնայելու համար: Մարդուն ինչու՞ են տրվում ընդունակություններ, ինչպե՞ ս է պետք վարվելդրանց հետ:

Պատասխան

Չեմ ուզում խոսել իմ ընդունակությունների մասին, ինձ թվում է դա միքիչ ինքնահավան արարք է, իսկ ես այդ բնավորությունը ուզում եմ իմ միջից հանել: Լա՜վ շատ եմ երկարացնում, իմ ընդունակությունները ես չգիտեմ ինչպիսին են, բայց հաստատ գիտեմ որ իմ գործը հեշտանա հաստատ կօգտագործեմ գործս հեշտացնելու համար… Երևի… էհ չգիտեմ:

Հարց 3

Ինչպե՞ս է հասարակությունն ընդունում արտասովոր երևույթները. քո կարծիքով ո՞րն է պատճառը:

Պատասխան

Ես հասարակության անդամ եմ, բայց եթե ես հանկարծ մի օր ինչ-որ արտասովոր հագուստ հագնեմ, բոլորը կսկսեն ինձ վրա մեռելի նման նայել, հիմա էտ ինչից է… չգիտեմ: Անձամբ ես էլ եթե ինչ-որ մեկը արասովոր է չգիտեմ ինչպես եմ վերաբերվում: Հիմա գրում եմ ու հասկանում, որ դա մարդկանց արտասովորությունները չեն դա մեր չարտասովրություններն են: Այս ինչ է կատարվում…ինչու՞, հիմա ոչինչ չեմ հասկանում:

Հարց 4

Արդարացրու և մեղադրիր Ջելսոմինոյին չար կատակ անելու համար:

Պատասխան

Գիտեք ինչ ես չեմ կարող Ջելսոմինոյին մեղադրել, այդքան բան ինչ ինքն էր ապրում, ինչպես արելի է մեղադևել…Հիմարություն…Կարող եմ 100000000000000000000000000000000000000 անգամ արրդարացնել բայց ոչ մեղադրել, մեղադրել կարող են միայն մեծերը, իսկ ես փոքր եմ այսինքն ես չեմ մեղադրում ես արդարացնում եմ…

Ջելսոմինոն խաբեբաների աշխարհում…Տադադադամ

ԳԼՈՒԽ ԱՌԱՋԻՆ

• Հարց 1
• Քո ձայնը կարող է քեզ կամ շատ դժբախտություն բերել, կամ մեծ փառք: Իսկ հիմա լավ կլինի,  որ հնարավորին չափ քիչ օգտվես նրանից: – 1. Ինչու՞ է ուսուցիչը խորհուրդ տալիս քիչ օգտվել իր յուրահատկությունից: 2. Կարո՞ղ ես պատմել քո ընդունակություններից կամ կարողություններից մեկի մասին, որը և վնասում է, և օգտակար է թե քեզ, թե շրջապատիդ:որը իմ կարծիքով սխալ է
• Պատասխան՝ 
• Իմ կարծիքով, ուսուցիչը չէր նայում իր աշակերտին, նա մտածում էր միայն իր դասի մասին (որը իմ կարծիքով սխալ է), նաև նր չէր մտածում թե ինչ է հիմա զգում իր աշակերտը «երեխան»: Չեմ կարծում, որ ես ունեմ ինչ-որ ունակություններ, որը ինձ խանգարում է: Չգիտեմ ինչու, իմ կարծիքով ես ունեմ ունակություն «ոչ ընկերասեր լինելու», չգիտեմ, կամ դա ընդհանրապես ինչ է...չգիտեմ...ես չունեմ այդպիսի ընդունակություն, որը ինձ խանգարում է:
• Հարց 2
• Պատմիր, թե ինչ ես զգում այն պահերին, երբ քեզ արգելում են խոսել կամ չեն հասկանում ոչ դպրոցում, ոչ էլ տանը: Իսկ ինչպե՞ս ես սիրտդ հանգստացնում այդ պահերին:
• Պատասխան՝ 
• Ա՜յ այս հարցը լիովին իմ մասին էր, տանը ես համարյա միշտ լռում եմ, ոչ թե ինձ ստիպում են, ուղղակի երբ որ մեր տանը խոսում են ես շատ եմ ուզում լսել, ու իմ կարծիքը արտահայտել, բայց արդեն այդ պահին ես հետ քայլ եմ անում: Դպրոցում ես շատ եմ խոսում, դա ինձ շատ է խանգարում, իհարկե ես կարողանում եմ ինձ զսպել, և հանգստանալ, բայց երբ սկսում եմ ակտիվ թեմայի մասին խոսել ինձ կանգնացնել չի լինում: Իմ լռությունը ես հանգստացնում եմ ինչպես Ջելսոմինոն երգելով, գնում եմ մեր պատշկամբ և սկսում երգել, ինձ չի հետաքրքրում, որ մեր սաղ բակը լսում է, կամ այդ քյարթուները ովքեր 24 ժամ պպզած են, ինձ ինչ-որ բան կասեն, ես ուղղակի երգում եմ, ու հանգստանում:
• Հարց 3
• Բնութագրիր Ջելսոմինոյին. արդարացնու՞մ ես նրա ազնիվ արարքը, ինչու՞: Կարո՞ղ ես հիշել մի դեպք քո կյանքից, երբ դու էլ քեզ ստիպել ես լինել ազնիվ, արդարացի (կամ հակառակը՝ վարվել ես անազնիվ, բայց քո օգտին):
• Պատասխան՝ 
• Ջելսոմինոն մի պարզ տղա էր, ով բոլորին լավն էր ցանկանում, նրա  մասին դեռ քիչ կարող եմ ասել, քանի որ շատ չեմ կարդացել: Իհարկե արտաքնի մասին չէ, նրա արտաքինը լավ ներկայացված է, բայց ներքինը շատ պարզ է, բայց ով գիտի կարող է ամեն ինչ պարզվի: Հիշեմ մի դեպք...Երբ նեղանում եմ ընկերներիցս, կամ հիասթափվում ընդհանրապես, ես ուզում եմ արդարացի նայել նրանց կողմից, նրանց հայացքից, ու այդ ժամանակ հասկաում եմ թե ես ինչքան անարդարացի եմ եղել, հետո սկսում եմ այն բանը անել ինչ չեմ սիրում չեմ սիրել ու չեմ սիրելու «ՄԽԻԹԱՐԵԼ», մխիթարելով ավելի շատ եմ նրանցից նեղանում ու մյուս օրը գալիս ու բարիշում, չգիտեմ: ՄԻշտ փորձում եմ լինել արդար, ուղղվել, բայց կեսից թողում եմ ինչ-որ բան միշտ խանգարում է:

Անհավասարություն...ի՞նչ է դա...

Ես երեխա եմ չէ՞...Հարցնում եմ այս հարցը երբ ինչ-որ բան այն չի, եթե դժգոհ եմ հարցնում եմ, եթե ավելի դժգոհ եմ էլի եմ հարցնում: Իմ կարծիքով ես անհավասարության մասին չեմ կարող խոսել, քանի որ իմ խոսքը կլինի անարդար...բայց դե...
Իմ կարծիքով տարիքը այդքան կարևոր չի, քան մարդիկ... Եթե մարդ 30 տարեկան է և էքստրիմիստ նա կարող է ունենալ 13 տարեկան ընկեր ՝էքստրիմիստ...բայց եթե մեկը ֆիզիկոս է  և 30 տարեկան իսկ մյուսը երաժիշտ 15 չեմ կարծում, որ այդտեղ կարող է լինել ընկերություն, կամ ես այդքան լավ չեմ հասկանում: Շարունակեմ... Լինում են այնպիսի դեպքեր որ մարդիկ լիովին տարբեր և ընկերներ, իմ կարծիքով այդտեղ էլ տարիքը կարևոր չի...
Բայց էլի եմ ասում... իմ կարծիքն է այպիսին, բայց ոչ մեծերինը, որոնց կարծիքը իմ կարծիքից 180 աստիճանով ուրիշ է: Անձամբ ես և իմ եղբայրը մեր միջև տարբերությունը 15 տարի է, ես նրա հետ կարող եմ զրուցել ֆիլմերից (այդ դեպքում ես համարյա միշտ լսում եմ), կարող եմ խոսել երաժշտությունից (այդ ժամանակ լավ խոսում եմ), բայց չեմ կարող խոսել դժվարություններից, սերից... այստեղ համ կապ ուներ որ ինքը իմ ախպերն է համ էլ որ ինձանից մեծ է...Այսինքն ես ոչինչ չգիտեմ: Գրելով մեջ ամեն ինչ փոփոխվում է... :) Բարի ընկերություն... (Չգիտեմ ինչ ստացվեց)

Դու մի տխրիր ես կտխրեմ...

Համո Սահյան սիրում ե՞ս...անձմաբ ես շատ :) Լավ շատ գրեցի... կարդա...

ՏԽՐՈՒԹՅՈՒՆՍ

Տխրությունս, նա...
Էլ մի հարցնի.
Նա միշտ էլ ինձ մոտ
Տաք տեղ է ճարում
Եվ օրը հազար
Հիմք է հնարում,
Որ իր գոյությունն
Արդարացնի։

Կարդացի բանաստեղծության վերնագիրը ու միանգամից հասկացա...Տխրությունս,տխրությունս,տխրությունս...Արդեն լսում եմ երժշտությունը...

Լա՜վ...

Ինչպիսի՞ն է քո տրամադրությունը...Իմը արդեն տխուր...Ու այս բանաստեղծությունը...չեմ կարողանում արտահայտվել ախր այնքան տխուր եմ :( Համո Սահյանը ամեն ինչ ասում է, ոչինչ չեմ կարողանում ավելացնել, ամեն ինչ այնքան մաքուր էր ու տեղին էր, ոչինչ չգիտեմ: Ինչ-որ մուսաս եկավ ուզում եմ հորինել... սպասեք

ՏԽՐՈՒԹՅՈՒՆՍ

Տխրություն, անիմաստ տխրություն

Ումն ե՞ս տխրություն...

Այն ես թե դու...

Ինչպիսին ես արդյոք...

Վախկոտ ես դու...

Հասկացա հասկացա...

Իմն ես տխրություն...

Ընդմիշտ ինձ հետ ես դու...

Ու մի բառ ես դու...

Տխրություն...

Ստացվե՞ց...չգիտեմ տխուր եմ ես :)

Փոքրիկ քննարկում...

Հիմա էլ այստեղ

Նեպալ...Տնային աշխատանք

Տես այստեղ

Սա էլ իմ ՄՈԼՈՐԱԿԸ...

Ողջու՜յն...Եթե դու սա հիմա կարդում ես ուրեմն քեզ հետաքրքրում է իմ մոլորակը,այսպիսով դու պատրաստ ես գնացի՜նք...(Hollywood-յան ֆիլմերի նման)

Պատկերացրեցի՞ք

<<Իմ մոլորակում մենակ ես չկամ>>-Մամայական խոսք,իմ մոլորակի մասին...

Եթե ինձ ճանաչում ես կիմանաս,որ երաժշտությունը իմ տարերքն է,և երգելուց և նվագելուց ես ինձ լիովին երջանիկ եմ զգում(բա՜ երբ իմ երգերն եմ երգում,այդ ժամանակ երջանկությանս չափ ու սահման չկա),իսկ եթե չես ճանաչում արդեն իմացար:Ուրեմն փակում եմ աչքերս...

Պատկերացնում եմ ՄԵԾ ՇԱՏ ՄԵԾ ԲԵՄ(բայց ոչ կարմիր վարագույրներով),և մեջտեղում կա մի բարձրախոս,իսկ ամբողջ շուրջը երաժշտական գործիքներ են(շվի,ֆլեյտա,կիթառ,թմբուկներ) ես կագնած եմ մեջտեղում,և երգում եմ իմ գրած երգերից մեկը...

Նաելով ձախ տեսում եմ իմ ընկերներին(Աննային,Նարեին,Միկային,Սոնային,Գայանին,Էմմային,Ֆրեդին,Հայկին,Գրիշին) որոնք ինձ են կանչում մեր դպրոցի բակում:Ես վազում եմ այնտեղ, Ֆրեդը սկսում է կատակել,այնքան կատակել որ թշիս մկանները ցավում են,և մենք այդ ամեն ինչը անում ենք Սերժ Թանկյանի Empty Walls երգի տակ...ուղղակի երջանկություն:Իմ մոլորակում բնութոյւն է,առանց համակարգչի առանց մեդիայի(Մեդիա իմ կյանքում լրիվ ինձ հերիք է):Շարունակում են տղաները կատակել,և մենք սկսում ենք գժություններ անել(ինչ գա մտքներիս դա էլ կանենք),այդ պահին մեզ են միանում ավագ եղբայրը,և ավագ քույրը,և մեր գժություններ գնալով շատանում են և շատանում:Եթե դու սա կարդացիր ուրեմն դու արդեն ինձ շատ լավ ես ճանաչում,և կարելի է ասել դու իմ ընկերն ես...

Դե անցնենք առաջ...

Իհարկե ամեն ինչ իդեալական չի լինում...և միայն երջանկությամբ էլ կյանքը անհետաքրքիր կլինի...

Ու այդ պահին ես....ես.....ես....ես...ես.......ես...ԱՐԹՆԱՆՈՒՄ ԵՄ...Ու շարունակում եմ իմ ճանապարհը...

...Ցտեսություն իմ նոր ընկեր