Ես չեմ խոսում հոգիս է խոսում...

Բարև: Ինչպես միշտ գրում եմ իմ զգացողությունների մասին… բայց հիմա գրում եմ թե ինչ եմ զգում հիմա հենց այս պահին: Ինչ եմ զգում ես 13 տարեկան մի աղջիկ ով ապրում է իր երազանքներով: Իհարկե հիմա հոգումս դատարկություն է, բայց ինչ-որ սովորական դատարկություն չէ: Դատարկությունը լի է սիրով, և հույսերով: Դե ինչ եմ երկարացնում... սիրահարված եմ էլի: Բայց ախր ոնց կարելի սիրահարված լինել ու տխուր... Այ ինչպես ես :D Չգիտեմ ինչու այս թեման չեմ կարողանում գրել, ոնց-որ հեշտ է, բայց շատ դժվար: Շարունակեմ...

Հիմա ֆիզիկապես դասարանում եմ, բայց մտքերով այն աշխարհում որտեղ հիմա գիշեր է, լույս է տալիս միայն Լուսինը, ես նստած եմ նրա հետ ու... ուղղակի նստած եմ, խոսքեր պետք չեն, միայն նրա ջերմությունը ուրիշ բան պետք չէ: Ցավոք հիմա այդպիսի վայրկյան չէ, բայց ես չեմ բողոքում քանի որ հիմա իմ սիրելի դասարանում եմ, նստած եմ այս համակարգչի դիմաց, և ուղղակի ջերմություն եմ զգում... Երջանիկ mood... Անհասկանալի mood...

Այ գրեցի ու հանգստացա.... հանգիստ հանգստացա: