Ինձ թվում է բոլորդ էլ գիտեք թե ես ինչքան եմ սիրում իմ կրթահամալիրը: Ու ամեն օր հասկանում եմ, որ գնալով մեծանում (էրեխա եմ ինձ համարում մի աանհանգստացեք) եմ ու կրթահամալիրիցս դուրս կյանք եմ ստեղծում: Ու ամեն օր ինձ ինչ-որ դժվարություններ են սպասվելու որոնցից մենակ իմ կրթահամալիրիցս ստացած գիտելիքներով եմ հաղթահարելու: Ուզում եմ զգուշացնել, որ էտ գիտելիքները էտ թեորեմները չեն այլ իմ անձն է: Թե ինչ էի անելու ուրիշ դպրոցում: Կարամ հանգիստ ասեմ, որ հիմա մեր կրթության մեջ շատ-շատ թերություններ կան, բայց այն ամենը ինչ ես ստացել եմ դեռ Օր. Լուսինեից (աշխարհի ամենալավ մարդ և ուսուցիչ Լուսինե Փաշայանի մասին եմ խոսում) ոչ մի բանի հետ կյանքումս չեմ փոխի: Ու սա երկար ճանապարհ է, որը դեռ չի ավարտվում, բայց արդեն էն թունելի վերջին լույսը տեսնում եմ էլի: Ու ինչքան կորցրել եմ, ինչքան ստացել, ու բացահայտել մեկա ամեն առավոտ հաճույքով եմ դասի եկել, ու օրվա ընթացքում իմ մեջ շատ բաներ եմ հասկացել, ու բոլորին եմ շնորհակալա՜լ, հուսով եմ երբևից է կհպարտանաք որ Լուսո անունով սովորող եք ունեցել (մի տեսակ պաթոսով ստացվեց, բայց ոչինչ):
Комментариев нет:
Отправить комментарий