Աշխարհի պտտվելու հետ համընթաց պատմությունները շատանում են: Պատմություններ որոնք ոչ-ոք չի լսի: Պատմություններ, որ սկսում են անիրականներում և այնտեղ էլ ավարտվում: Պատմություններ անիրական, բայց իրական մարդկանց մեջ: Ձգտել անիրական մարդ լինելուն: Երազանքներ: Էտ ամեն ինչը անիրականում ստեղծածներն են: Իսկ ո՞վ է ստեղծել: Ինչի է անիրականը խառնվում իրականին: Ու հենց այդ ժամանակ Արևն է Լուսնին ծածկում: Ափսոս դուք էտ ոչինչը չեք նկատում: Չէ որ էտ ամեն ինչը իմ անիրականում է կատարվում: Հպարտանում եմ, որ անիրականություն ունեմ: Անիրական անիրականություն: Կարամ անվերջ պատմեմ: Անվերջ պատմեմ թե ինչ կա իմ անիրականության մեջ: Մեկ-մեկ անիրականությունս էնքան ա մեծանում, որ ուզում ա դուրս գա: Մեկ-մեկ էլ դուրս ա գալիս, ու ամբողջ սենյակը լցնում ա: Մեկ-մեկ սենյակիցել ա ուզում դուրս գալ, բայց դուռը փակում եմ: Չեմ ուզում իմ անիրականությունը ոչ-ոքին նվիրեմ: Գնել էլ չեք կարող: Մեկ-մեկ էլ անիրականությունը որոշում ա ու հիշողությունների հետ ա խառնվում: Էտ ժամանակ Լուսինը տխրում ա: Լուսինը երկնքից գնում ա, որովհետև չգիտի: Չգիտի թե ինչի ա հիշում, ու ինչի ա մոռանում: Հիշողություններն են մեզ խեղճացնում: Երբ ուզում գալիս են, երբ ուզում գնում: Իրանք էն ընտրում հիշենք թե ոչ: Կներեք մարդիկ, ում անունները ես չեմ հիշել, ում ժպիտները մոռացել եմ, ում ձայներից ոչինչ չի մնացել: Ու կներեք մարդիկ, որ ձեզ անըդհատ հիշում եմ, ձեզ իմ մեջ փոփոխում եմ, ու ձեզ իմ մեջ եմ պահում: Կուզենայի ասել ես մեղավոր չեմ, բայց մեղավոր եմ: Ես եմ զգում: Մեղավոր եմ, որովհետև ես եմ զգում: Զգում թե ինչպես ես գալիս աչքերիս մեջ նայելով անցնում հոգիս, ու զգում եմ թե ոնց ես հոգուցս դուրս գալիս ու գնում: Ոչինչ անելու հնարավորություն չունեմ: Կամ դեռ չեմ ստացել: Լուսիննել լույս չի ստացել, որ Արևի նման իրա թերությունները ծածկի: Իսկ հիշողությունները ծածկել լինում ե՞ն: Իսկ մեծերը հրաժարվել են անիրականությունից, ու գնացել են հիվանդանոցներ: Հիվանդանոցներ, որտեղ իրական պատեր են ստեղծել: Մի օր կստացվի, բաժանել անիրականը հիշողությունից: Ու էտ ժամանակ... հենց այդ պահին: Մի վայրկյան: Կամ նույնիսկ ակնթարթ: Միանգամից... շատ արագ: Կնվիրեմ բոլոր հիշողություններս քեզ: Որ հիշելու ու մոռանալու կարիք չունենամ: Ավելին ասեմ... որ ոչինչ չունենամ: Քեզ կտամ: Ում սիրում եմ: Միայն քեզ կվստահեմ: Ու կապրեմ անիրականում: Անիրականում... թափանցիկ աշխարհում: Իմանալով ոչինչ: Հիշելով ոչինչ: Զգալով ոչինչ: Ու էտ ժամանակ Լուսինը իրա լույսը կունենա: Լուսիննել անթերի կթվա: Լուսիննել ժամանակ կդառնա:
Комментариев нет:
Отправить комментарий