Ողջույն բոլորին...ուզում եմ գրել այն զգացմունքի մասին,որը ապրում եմ ամեն օր,ամեն մի վայրկյան...համոզված եմ որ դուք էլ եք այդ զգացմունքը ապրել...Գրում եմ փոփոխվելու մասին...
Ամեն օր երբ ինչ-որ բան չի ստացվում մտածում եմ.<<Եթե ես ուրիշ ձևով պատասխանեի>>...ու այդ պահին...փոխվեմ...թե ոչ? Ասում եմ իմ անձնական փորձից...փոփոխությունը միշտ չէ,որ լավ է...և ամեն անգամ փոփոխվելուց առաջ մեզ ի հայտ է գալիս մյուս դժվար պահը...որոշումը:Իմ կարծիքով դա ավելի դժվար է լինում...քանի որ փոփոխության ժամանակ դոռ ամեն ինչ հարցականներով լի է,բայց երբ գալիս է որոշման պահը այդ ամեն մի հարցական պետք է բացատրվի...
Հիմա կարող եք ինձ հետ չհամաձայնվել...բայց...օրինակ՝ ինձ մոտ ամեն նյութից առաջ առաջանում է հարց.<<Նյութս ինչպես սկսեմ>> և...ողջույն բոլորին եմ գրում,բայց գրելուց հետո գալիս է փոփոխության պահը,և ես մտածում եմ.<<գրե՞մ բարև բոլորին,չէ գրեմ ողջույն բոլոր ընթերցողներին...չէ չէ>>,և դրանից հետո իմ գլոխը սկսում է անտանելի ցավել:Վերջում մնում է մի քանի ձև,բայց որոշման ժամանակ,կոտրվում եմ,և գրում եմ ինչպես միշտ.<<Ողջույն բոլորին>>:Հիմա կմտածեք.<<Այս ինչ մանուք է>> ,բայց դա իմ համար այնքան կարևոր է,կարծես <<Բարևեմ թե ոչ>>...ահա և այս նյութից էլ հասկացաք,որ որոշում չնդունեցի...
Փոփոխության,իսկ հետո որոշման մասին կարելի է անվերջանալի գրել...բայց ես իմ նյութվ այնքան կցանկանամ կարդալ ձեր օրինակները,կամ կարծիքը...իհարե կարծիքի մասում...այսքանը:
Комментариев нет:
Отправить комментарий